13 Οκτωβρίου 2009

Το Πρωινό


Η λάμψη στα μάτια ενός ανθρώπου φαντάζει μαγική σαν ξέρεις από πούθε προέρχεται. Το σκέφτηκε μεμιάς και σφάλισε τα βλέφαρα του. Θαρρεί κανείς πως με μάτια κλειστά δεν δύνασαι να δεις. Κείνος, όμως, μπορούσε να τα διακρίνει όλα τόσο τέλεια, ωσάν να είχε τα μάτια του καλύτερου αρπακτικού που σταμπάρει το θήραμα από μίλια μακριά. Κατείχε με βεβαιότητα πότε αυτό ένιωθε φόβο, αγωνία ή λαχτάρα να βρεθεί στα γαμψά του νύχια. Γιατί ο έρωτας είναι η πιο γλυκιά καταστροφή, η πιο ισχυρή θυσία του εγώ στο βωμό του εμείς ή απλά του άλλου. Ίσως πάλι να ήταν η αγάπη το τελευταίο, αλλά ελάχιστη σημασία είχε πλέον στη ζωή του ολάκερη.


Φειδωλός στις λέξεις ήταν πάντα. Λιγομίλητος, σθεναρός απέναντι στην υπερβολή, συνεπής στο λόγο του και αυστηρός στην ακατάσχετη ερωτολογία, αν υπάρχει μια τέτοια λέξη. Για όλους τους ανθρώπους ελλοχεύει η πρώτη φορά. Εκείνη που πραγματοποιείς τα πρώτα σου βήματα. Εκείνη που ψελλίζεις τις πρώτες λέξεις ενώπιων μητέρας και πατέρα. Εκείνη που νιώθεις τους σφυγμούς να γρονθοκοπούν το στήθος σου σε διαφορετικό ρυθμό από εκείνο της συμβατικής αναπνοής. Εκείνη που κυλιέσαι για πρώτη φορά στα σεντόνια του λάγνου έρωτα. Εκείνη που κλαις στην ιδέα και μόνο ενός χωρισμού. Στην άλλη που αποσυντίθεσαι στη πραγμάτωση του. Στερνή, όμως, είναι η φορά που απαρνιέσαι ότι μέχρι τώρα έχεις πιστέψει και κτίσει σαν στάση ζωής, όπως η στιγμή που θα πεις σ’ αγαπώ.


Πάθος διαφεντεύει το γένος των ανθρώπων. Έρωτας της σάρκας, ανομολόγητος έρωτας του απόρθητου. Αυτό κινεί τα νήματα της ζωής. Μήτε το χρήμα, μήτε η αναγνώριση, μήτε η υστεροφημία. Σάρκα και οστά ανθρώπων ενωμένα σε ένα κουβάρι. Κι αν οι Τρώες χάσαν την πόλη τους για μιαν Ελένη, ο κόσμος χάνει τις Τροίες του για πολλά λιγότερα από μερικές Ωραίες Ελένες. Το ίδιο κι αυτός. Επιρρεπής συχνά στο πάθος. Λόγος κανένας για το λάθος, που συχνά-πυκνά στοίχειωνε τη προσωπική του ιστορία. Λογιών-λογιών ονόματα από ένα έργο που η επιλογή ήταν λιτή κι απέριττη, σχεδόν αχρείαστη.


Ήταν πρωί όταν είδε εκείνη τη λάμψη στα μάτια του ανθρώπου, εκείνου του συντρόφου. Σχεδόν με μάτια σφαλιστά, αυλαία κατεβασμένη, με το έργο πίσω να εκτυλίσσεται σιωπηρά. Ένας αργόσυρτος φυσικός επαναλαμβανόμενος αυτοσχεδιασμός. Μια φρυγανιά με μέλι, χωρίς βούτυρο. Παρέα με ένα χυμό πορτοκάλι φρεσκοστυμμένο. Δύο αυγά βραστά με ένα μόνο κρόκο. Τελετουργία αυτή του πρωινού. Πρώτα ο χυμός να μη μαγαριστεί απ’ το χρόνο. Έπειτα ζεύγος των ασπραδιών αγκάλη με τον κρόκο. Τέλος, γλυκιά επίγευση μελιού, λίγο πριν ο πικρός καφές σφραγίσει την ιερή ακολουθία. Καθημερίς, η ίδια σειρά.


Σαν άνοιξε τα μάτια, εκεί απέναντι του, με τον καφέ μόλις στο στόμα, έστεκε η αγάπη. Όχι ο έρωτας, όχι μονάχα. Η αγάπη είν’ το πρωινό, ο τρόπος, η συνήθεια. Κι αν κάτι ξεύρει πιο καλά ήταν μονάχα τούτο. Σάμπως, χρειάζεται πολύ να ξέρεις πούθε φθάνει;

31 σχόλια:

  1. Aυτό είναι το μυστικό...
    δεν ξέρεις μέχρι που φτάνει, αστήρευτη, μεγάλη, μικρή, λίγη... δεν ξέρεις.. το μαθαίνεις με τον καιρό.. σου ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σου .. :)

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν χρειάζεται. Ας απολαύσει το πρωινό του ήσυχος... Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικό κείμενο!

    (ποιανού είναι;)

    :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. an aphrodite moment (as opposed to an eros moment). sweet.

    ιδέα μου είναι, ή το γραψιμό σου βελτιώνεται συνεχώς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. με την καλή έννοια (συνειδητοποίησα ότι μπορεί να το έπαιρνες στραβά - τύπου "έμαθες επιτέλους που μπαίνει το υποκείμενο και που το ρήμα", no no no that's not what i meant!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ καλό κείμενο! Η αγάπη είναι το πρωινό, ο τρόπος η συνήθεια. Τα πες όλα!
    Να προσθέσω και λίγη ταχύτητα ενώ σου κρατά το χέρι. χεχεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Ηφαιστίωνας: Η ζωή είναι για να μαθαίνεις και να ζεις...έτσι λένε...μάλλον έχουν δίκιο :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Nikos: Πολλές φορές δεν είναι ότι δεν είμαστε ήσυχοι, αλλά και η σκέψη είναι κομμάτι της ηρεμίας μας...ίσως και το καλύτερο δείγμα...ειδικά αν δεν είναι κακές σκέψεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Spy: Ευχαριστούμε!

    (Του γείτονα είναι. Κάνει και καλό παστίτσιο!)

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Scatterbrain: Εγώ πάντα έγραφα τέλεια....χαχαχαχαχα!! Όχι πέρα από την πλάκα εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω αν γράφω καλά ή όχι. Χαίρομαι όμως που σας αρέσει.

    Και δεν παρεξηγιέμαι. Ίσως δεν μεν ξέρεις γι'αυτό φοβάσαι, αλλά γενικά δεν παρεξηγιέμαι. Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Bear: Ακριβώς...αυτό ήθελα να είναι το νόημα όλου του κειμένου. Το έπιασες!

    Όσο για την ταχύτητα...κακομοίρη μου μη σε δω από κοντά, γιατί θα σε πάρω στο κατώπι...και θα σου πω εγώ μετά με τη γκρίνια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Ψεύτικος Πέτρος: Καλά...εκεί πάντα δεν στέκεται η αγάπη! Ούτε είναι ανάγκη να έχουμε πάντα τα μάτια ανοιχτά. Αν ήθελα να πω κάτι με αυτό το κείμενο ήταν ακριβώς αυτό. Ότι εκεί απέναντι ΔΕΝ στέκεται πάντα η αγάπη. Όμως πως καταλαβαίνεις και πότε στέκεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν ξέρω αν έγραφες πάντα ετσι αλλά δείχνεις ευτυχισμένος ερωτευμένος...
    Πολλά φιλιά...πάντα ετσι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αλήθεια πότε θα σε πάω βολτίτσα με τα 185 μου άλογα; χεχεχεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. πραγματικα φοβερο κειμενο!
    ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Φούλη: Δεν ξέρω κι εγώ πως στο καλό γράφω, αλλά ότι είμαι ερωτευμένος...είμαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Ψεύτικος Πέτρος: Damn...με έπιασε πάλι η διάθεση να αναλύω την κάθε λέξη. Αυτή τη φορά εσείς είσασταν το θύμα! Συγχωρείστε με και πάρτε και ένα χαρτομάντηλο για τα δάκρυα γιατί ο καναπές είναι καινούργιος!

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Manetarius: Χαρτομάντηλα έχει δίπλα σας...καθώς και λίγο κορμό σοκολάτας...για σας τον έφτιαξα! Πάει καλά με τη συγκίνηση!

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Bear: ΠΟΤΕ...άκου εκεί 185 άλογα...εδώ στο Μπεν Χουρ με λιγότερα και γίνονταν κώλος στην αρένα. Το δικό μου είναι 8...θα σε πάω με το δικό μου να έχουμε και την ησυχία μας! Η μόνη περίπτωση να πάμε με το δικό σου είναι να υποσχεθείς να μην τρέχεις. Γιατί όμως δεν πιστεύω ότι θα το κάνεις;;;;; Χαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δοκιμάζεις τρόπους γραφής? αυτό είναι τελείως διαφορετικό ύφος. Φέρει την πατίνα του χρόνου πάνω του. Θυμήσου όταν τα πούμε από κοντά, (να δω πότε) να σου πω κάποιες σκέψεις αναλυτικά, διότι εδώ θα κοιμηθεί το σύμπαν.
    Πάντως το τελευταίο διάστημα τα κείμενά σου κρύβουν εκπλήξεις! τι έγινε πέραν του ότι ερωτεύτηκες? κάτι έχει αλλάξει.
    φιλάκια μικρό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Α, χα και εσείς αγαπητέ μηδενικέ εγκαταλειψατε τον ακριβό ψυχιατρο σας και το ριξατε -καλη ώρα σαν την αφεντομουτσουνάρα μου- στην ομαδική ψυχανάλυση;

    Αληθεια μήπως η αγαπη και ο έρωτας υπάρχει κάποια στιγμή που κονταροχτυπιούντια σε μαρμαρένια αλώνια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Wilma: Είναι διαφορετικό λίγο. Αυτό είναι αλήθεια. Απλά μου βγήκε έτσι. Χαίρομαι που τα κειμενά μου κρύβουν κάποιες εκπλήξεις και σας αρέσουν. Πάντως σας ορκίζομαι...απλά έχω ερωτευθεί...κατά τ' άλλα μια από τα ίδια! Χαχα!

    Όσο για το πότε θα τα πούμε...εεεε....ναι...έλεος!! Πρέπει να κανονιστεί. Μέχρι και κυβέρνηση άλλαξε και εμείς ακόμα να τα πούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Κατερίνα: Εεεεε μα ναι αγαπημένη μου Κατερίνα! Που καιρός τώρα για να ξοδεύουμε λεφτά; Ενώ εδώ όλα γίνονται τσάμπα.

    Νομίζω ότι υπάρχει ένα μεταβατικό σημείο όπου τα δύο συναισθήματα κονταροχτυπιούνται ολίγον τι! Ίσως πρέπει να γράψω και για αυτό. Το θέμα είναι ότι θα πρέπει να περάσουν χρόνια νομίζω για να μπορέσω να το αποδώσω με ακρίβεια...ίσως και για να το ζήσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είναι πραγματικά υπέροχο και πολύ αληθινό... Περιττό να πώ οτι με το που είδα την φωτογραφία χαμογέλασα και ήταν λές και άκουγα "

    Oh, dream maker, you heart breaker,
    wherever you're going I'm going your way.
    Two drifters off to see the world.
    There's such a lot of world to see.

    Να σαι καλά... :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Εstella: Ευχαριστώ πάρα πολύ. Χαίρομαι που σου άρεσε το κειμενάκι μου! Και ναι...απώ πίσω σχεδόν ασυναίσθητα και εμένα ακούγεται αυτό το τραγούδι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. σ'αρέσουν τα επίθετα,ε;
    καλά κάνεις
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @Wrong Guy: Τα επίθετα είναι τα αξεσουάρ του λόγου. Γίνεται έκφραση χωρίς αυτά;

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;